Είναι 3 Νοε. 11, και ώρα 21:50. Ακούω τον Γιώργο Παπανδρέου να μιλά στην Βουλή και να λέει πόσο σταθερά κρατά το τιμόνι της χώρας η κυβέρνηση του, τα τελευταία δύο χρόνια. Τα υπεράνθρωπα κατορθώματα της κυβέρνησης που κατάφερε να κάνει πράγματα τα οποία δεν είχαν γίνει ποτέ στο παρελθόν, από καμιά κυβέρνηση.
Δεν θα ισχυριστώ πως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ήταν-είναι άχρηστη, άλλωστε κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ φτηνό από την πλευρά μου και δεν είναι στόχος μου κάτι τέτοιο. Υπάρχουν πολλοί εξαίρετοι πολιτικοί στο ΠΑΣΟΚ, όπως και σε όλα τα κόμματα, με μεγάλη εμπειρία που νοιάζονται για το μέλλον του τόπου, όπως βεβαίως, υπάρχουν και οι «επαγγελματίες» πολιτικοί με τους οποίους δεν θα ασχοληθώ. Ο Πρωθυπουργός έχει σε μεγάλο βαθμό ένα συμπαθητικό προφίλ, ως ένας πολιτικός νέας γενιάς που είναι κοινωνικός, με πολλή ενέργεια, αθλητικός, κτλ. Ο Γιωργάκης, σιγά-σιγά, έγινε ο Γιώργος ο Πρωθυπουργός για ένα διάστημα, όμως, δυστυχώς, ξαναέγινε ο Γιωργάκης, αλλά με παιδαριώδη τεχνάσματα, με πράξεις που είναι απαράδεκτες για Πρωθυπουργό, με δηλώσεις τις οποίες αναιρεί μέσα σε λίγες ώρες.
Τόσο σταθερά κρατά το «τιμόνι» της χώρας. Ο λαός όμως είναι αυτός που υποφέρει από όλες τις παλινδρομίες του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ. Όσο και να θέλει να δικαιολογήσει κανείς τον κ. Παπανδρέου, πρέπει να δούμε ορισμένα γεγονότα τα οποία είναι αδιαμφισβήτητα:
- Καλώς-κακός, οδηγηθήκαμε στην Τρόικα, ως τόσο αποδείχθηκε πως είχε γίνει
προεργασία πολύ πρίν τις εκλογές του 2009 και ΔΕΝ αποτελούσε μονόδρομο.
- Τα όπλα πάνω στο τραπέζι, δηλ. οι μπλόφες του Πρωθυπουργού
λειτούργησαν καταστρεπτικά για την χώρα.
- Το Μνημόνιο που είχε σχεδιαστεί για μια τριετία δεν άντεξε ούτε ένα χρόνο.
- Τα επανειλημμένα εκβιαστικά διλήμματα που ετέθησαν για την ψήφιση βάρβαρων νομοσχεδίων που θα έσωζαν την χώρα.
- Το απερίγραπτο φιάσκο του Ιουνίου για συναίνεση με την Νέα Δημοκρατία, όπου συμφώνησε ο Παπανδρέου, (συμφωνώντας για την παραίτηση του), που λίγες ώρες μετά αναίρεσε.*
- Οι πανηγυρισμοί της 21 Ιουλίου για ακόμα μία νίκη προς την σωτηρία της χώρας. (Άσχετα αν ποτέ δεν εφαρμόστηκαν τα συμφωνηθέντα και πάντα το «σχέδιο» κατέληγε στην απάνθρωπη φορολογία και μείωση μισθών και συντάξεων. Το εφάπαξ ανήκει στον συνταξιούχο, αν δεν γνωρίζει την λέξη να ανοίξει ένα λεξικό)
- Πριν από την κρίσιμη σύνοδο κορυφής, ζητούσε την συναίνεση του Σαμαρά να πάνε μαζί στις Βρυξέλλες, ως τόσο πριν την συνάντηση τους φρόντισε σε ομιλία του να τον αποκαλέσει δημοσίως ανεύθυνο, συκοφάντη και κατώτερο των περιστάσεων.*
- Ο παγκόσμιος διασυρμός για την περίφημη ιδέα του δημοψηφίσματος, απ’όπου, 1) έγινε γνωστό πως ουδέποτε το συζήτησε με τους Ευρωπαίους εταίρους, δηλαδή είπε ψέματα στον Ελληνικό λαό, 2) η ταπείνωση της Ελλάδας από Μέρκελ-Σαρκοζύ-Τρόικα, 3) ο κίνδυνος της διαπόμπευσης της χώρας από την Ευρωζώνη, 4) ο εξαναγκασμός του Βενιζέλου να υποστηρίξει την ιδέα για δημοψήφισμα χωρίς καμιά συνεννόηση, (και που μετά την οργή των Ευρωπαίων ο Βενιζέλος παραδέχτηκε πως δεν γνώριζε στην αρχή και μετά δεν συμφωνούσε στην ιδέα.)
- Δημιούργησε παγκόσμια αναστάτωση στις αγορές, και την έντονη οργή των περισσοτέρων ηγετών εντός και εκτός Ευρωζώνης, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, και όπως πάντα ρίχνοντας τις ευθύνες αλλού.
- Σήμερα, 3 Νοεμβρίου 2011, τορπίλισε ξανά τις προτάσεις του Σαμαρά, στην ουσία καθιστώντας τον υπεύθυνο για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, αψηφώντας τα στελέχη της κυβέρνησης και του κόμματος του, τους οποίους αγνόησε παντελώς (Διαμαντοπούλου) όταν του επισημάνθηκε ότι άλλα είπε στο Υπουργικό συμβούλιο, άλλα στην Κ.Ο. και άλλα στη Βουλή.*
* Μετά από τόσες ανακολουθίες λόγου, τόσες προσβολές και τέτοια ανικανότητα να είναι αξιόπιστος ο κ. Παπανδρέου, είναι επόμενο ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να ζητά το αυτονόητο. Να πάει η χώρα σε εκλογές και να τελειώνουμε με κάποιον που είναι όχι απλά γαντζωμένος στην καρέκλα, αλλά προφανώς έχει παθολογική και ψυχολογική εξάρτηση απ’αυτήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου