Ανύπαρκτη διαχείριση

Τρείς λέξεις αρκούν για να δημιουργήσουν ένταση: «Αξιοποίηση Δημόσιου Πλούτου». Η αντιπαράθεση αρχίζει αμέσως με τις γνωστές επιφάσεις περί ξεπουλήματος, περί υποταγής στο κεφάλαιο, παράδοσης της περιουσίας του λαού στα συμφέροντα, κοκ. Όμως παραπάνω από 30 χρόνια, βλέπω τον «πλούτο» να σαπίζει, να λεηλατείται, να καταστρέφεται και το χειρότερο είναι πως αυτό θεωρείται φυσιολογική εξέλιξη, κάτι το αποδεκτό. Από τα ξενοδοχεία Ξενία, το Τατόι, το Ελληνικό, και η πρώην Αμερικάνικη βάση των Γουρνών στην Κρήτη, αφού λεηλατήθηκαν, (όχι από λαθρομετανάστες), αφέθηκαν  να καταρρεύσουν να σαπίσουν, και να γίνουν εικόνες ντροπής και στέγη της ανθρώπινης τραγωδίας.
Αλλοίμονο όμως σε όποιον προτείνει την αξιοποίηση τους, Καλύτερα να σαπίζουν τα Ολυμπιακά Ακίνητα παρά να στεγάσουν υπηρεσίες. Σε αυτή την τρελή χώρα είναι επικηρυγμένη η επιχειρηματικότητα, και επικρατεί η αντίληψη ότι το δημόσιο είναι ο καλύτερος διαχειριστής. Αναρωτιέμαι εάν τα 4 Airbus (εφόσον τα πάρουν) θα θεωρηθεί επικερδής συναλλαγή, (από 180εκ$ στα 40εκ$). Ίσως να ανοίξουν και σαμπάνιες…